กูตื่นจากเรื่องร้ายในโลกของความฝัน
แต่ต้องมาเจ็บช้ำบนโลกของความจริง
กูมีเหตุผลแต่ว่าในบางครั้งกูก็ไม่มีมันกระทำในบางสิ่ง
ชีวิตวุ่นวายผู้คนที่มากมาย
บางคนเป็นผู้ร้ายใช้คำพูดคอยตามยิง
กูไม่ต้องการจะเป็นคนจริง
กูเพียงต้องการให้บ้านกูมีกิน
กูเชื่อว่าที่กูทำมันดีที่สุด แล้วคงไม่มีใครที่จะไม่หยุด
มองดูคนรอบกายอย่างมีความสุข
รอยยิ้มคงทำให้คนสนุก
จากเด็กชายคนนั้นในห้องสมุด
วิ่งมาถึงตรงนี้แล้วในที่สุด
แม้ว่าในบางทีจะมีสะดุด
ล้มลงไปไม่เป็นไรกูก็แค่ลุกยืน
Get out this way now นี่ไม่ใช่ Playground
ผู้คนคอยบอกกู 808 Bounce แม้ต้องการ Lay Down
ก็ต้องตะโกนสู้ บางเวลากูก็จะจม บางเวลากูก็จะลอย
ในบางเวลากูต้องคิดเยอะ บางเวลากูก็คิดน้อย
ในบางเวลากูเสียมันไปแต่กูลืมไปแล้วกูเสียอะไร
ในบางเวลากูช้ำในใจกับคำพูดคนที่ไม่คิดอะไร
ในบางเวลากูเย็นเป็นน้ำบางเวลากูร้อนเป็นไฟ
เมื่อไรที่กูค่อยๆ เปลี่ยนไปต้องถามตัวเอง
นี่ขาวหรือดำ มีแสงหรือเงานี่ดีหรือยัง นี่เลวรึเปล่า
ตอนที่กูไม่รู้ตัวก็กลัวบางคราว แต่กูไม่คิดจะเสียใจมันเรื่องเก่าๆ
นี่ขาวหรือดำ มีแสงหรือเงานี่ดีหรือยัง นี่เลวรึเปล่า
ตอนที่กูไม่รู้ตัวก็กลัวบางคราว แต่กูไม่คิดจะเสียใจมันเรื่องเก่าๆ
ตอนกูตามใจทำอะไรไม่ดี กูจะไม่ทำร้ายใครอีก
กูไม่เคยยอมให้ใครมาบีบ แต่ เรื่องมันแค่ในอดีต
เพราะในตอนนี้ไม่ได้ Walk alone
คนในความฝันยังคง Call me my phone
ความผิดนั้น Pause and past it ago
สักวันจะหันกลับมา Show
ให้โลก ได้ดูว่าไม่เคยทำอะไรให้กู
กูเลยคิดที่จะตาย เรื่องความฝันคิดจะหวัง
มันเป็นที่กูเองที่ดูอ่อน และคงไม่มีใครให้กูรอ
กูเลยต้อง Move on stay with crew ก่อน
นี่ขาวหรือดำ มีแสงหรือเงานี่ดีหรือยัง นี่เลวรึเปล่า
ตอนที่กูไม่รู้ตัวก็กลัวบางคราว แต่กูไม่คิดจะเสียใจมันเรื่องเก่าๆ
นี่ขาวหรือดำ มีแสงหรือเงานี่ดีหรือยัง นี่เลวรึเปล่า
ตอนที่กูไม่รู้ตัวก็กลัวบางคราว แต่กูไม่คิดจะเสียใจมันเรื่องเก่าๆ
กว่าที่กูจะรู้ตัวว่าใจกูกลัวอะไร
บรรยากาศก็มืดมัวหรือกูแม่งควรจะตาย
ทำไมต้องมีความหวังมีความช้ำมีความรักกับใคร
อย่ามาคาดหวังกับคนอย่างฉันกูไม่ต้องการอะไร
ก็บางเวลามัน Lately yeah ถึงอยู่บ้านก็ยังไม่ Safety
ความรู้สึกกู Crazy บางทีคิดว่า Everybody Hate me
บางทีแยกไม่ออกว่าขาวหรือดำ
ที่กูต้องการคือความสุขหรือตังค์
กูถามตัวเองว่ามันสุดหรือยัง
ก่อนที่ร่างกายมันจะผุและพัง
เก่งพอหรือยัง เป็นกูหรือมัน
จะยอมหรือทำ ก็ตายเหมือนกัน
กูเลยไม่เคยจะเสียใจถ้ากูต้องจาก
เพราะสิ่งเดียวที่กูเสียไป กูเคยต้องการ